Тәлбис м. II. 1) Киендерү. 2) Гаебен яшереп буташтыру, бутау. 3) Хәйлә белән алдау. Бу турыда тәлбис кылучыларга илтифат итмәй, вакытында кайгыртып калырга тиеш иде. (Ш. ж.)

м. II. 1) Одевание. 2) Введение в заблуждение с целью скрыть свою виновность. 3) Обман, надувательство.

Тәлвин м. II. Төс бирү, төс кертү, буяу.

м. II. Крашение, окрашивание, раскрашивание.

Тәлвис м. II. Пычрату, шакшыландыру әшәкеләндерү. Бер җирдә кунак булып калмыш идем, төнлә хезмәтханәне таба алмагач, нагыйлаҗ такыяма тәлвис кыйлдым, — димеш. (К. Нас.)

м. II. Загрязнение, пачкание.

Тәлгыйн м. II. Ләгънәт әйтү, каргау.

м. II. Проклятие, проклинание, заклинание.

Тәлех ф. с. Ачы.

п. прил. 3) Горький, 2) Горько.

Тәлйин м. II. Йомшату, йомшаклык бирү.

м. II. Смягчение, размягчение.

Тәлкыйб м. II. Кушамат кушу, кушамат тагу.

м. II. от гл. ләкка-бә— давать прозвище, титуловать.

Тәлкыйн м. II. 1) Төшендереп сөйләү, аңлату. 2) Инандыру. 3) Дини Үлекне күмеп, озатучылар киткәч, руханиның үлекне исенә төшерү өчен иман укуы. 4) Әйтеп тору.

м. II. 1) Разъяснение; наставление, инструктирование. 2) Внушение. 3) рел. Чтение молитвы духовным лидом после погребения умершего. 4) Подсказывание, суфлирование.

Тәлкыйх м. II. Серкәләндерү, аталандыру. Ир җенес чәчәк тузаны хатын җенесе чәчәккә күчеп тәлкыйх ителенәдер. (Г.Рәф.)

м. II. Опыление, оплодотворение, осеменение.

Тәлтыйф м. II. 1) Хәтер (күңел) табу; яхшы, йомшак мөгамәлә. 2) Дәрәҗә яки орден белән бүләкләп хөрмәт итү. Хезмәтләре өчен „3 нче һәм 2 нче Анна" ордены илә тәлтыйф иделмештер. (Ш. ж.)

м. II. 1) Задабривание, ласковое обращение. 2) Присвоение звания или награждение орденом, оказание почестей.

Тәлхис м. II. Сүзне кыскарту, төп кирәклесен генә калдыру, озын язылганны кыскарту.

м. II. Краткое, сокращенное изложение, ре-зюмирование; аннотация.

Тәлягыб м. VI. Уйнашу, шаяру, мәсхәрәләшү, алдашу; уен.

м. VI. Шутка, насмешка, обман; игра, забава.

Тәлякый м. VI. Очрашу, юлыгышу.

м. VI. Встреча.

Тәлямиз Тилмиз-нең к.

мн. от тилмиз.

Тәлясим Тылсымының к.

мн. от тылсым.

Тәляфи м. VI. Эшләнгән (яки булган) кимчелекне төзәтү.

м. VI. Исправление, улаживание.

Тәляхык м. VI. Бергә кушылу, тоташу, соңыннан килеп кушылу.

м. VI. Соединение, сближение, присоединение.

Тәляш ис. Сабырсызланып тору, ашкыну, борчылу.

сущ. Хлопоты; беспокойство, торопливость, спешка.

Тәләббес м. V. Киенү, өскә кием кию.

м. V. Одевание.

Тәләззез м. V. Тәм табзу, ләззәтләнү. Илаһи бер тәләззездән беренче кәррә тамган яшь. (Г. Тук.)

м. V. Удовольствие, наслаждение.

Тәләкъкый м. V. 1) Юлыгу, юлыгып алу, кабул итеп алу. 2) Алу, өскә алу. Гомәр Хәйям хакында белдекләреми язмая бер вазифа улмак үзрә тәләкъкый идәрәку түбәндәге юлларны караламая щәсарәт иттем. (Ш. ж.)

м. V. 1) Встреча; принятие, получение, восприятие. 2) Взятие на себя (обязательств).

Тәләттыф м. V. Йомак (яхшы) мөгамәлә итү, ягымлылык күрсәтү. Сөальдә тәләттыф, ягъни кешедән хаҗәтеңне сорый белеп сорамак — сәнаигъ бәдигадәндер. (К. Нас.)

м. V. Обходительность, благосклонность, ласка, любезность.

Тәләф ис. 1) Әрәм-шәрәм итү, бетерү, бозу. „Мин арслан!" — ди, синең малны тәләф иткәндә ул... (Г. Тук.) 2) һәлак итү, үтерү.

сущ. 1) Ущерб, потеря, повреждение, порча. 2) Гибель, смерть.

Тәләффыз м. V. Сүзне әйтү, сөйләү, әйтелеш.

м. V. Произношение.

Тәләүвен м. V. Төрле төскә керү, төс үзгәртү.

м. V. Изменение цвета.

Тәләһһеб м. V. Ялкынлану, ялкын күтәрелү.

м. V. Горение, воспламенение.

Тәләһһеф м. V. 1) Кайгыру, хәсрәтләнү. 2) Аһ-ваһ итү, аһ ору. 3) Борчылу.

м. V. 1) Вздыхание (по чем-либо, по ком-либо). 2) Скорбь. 3) Тревога, волнение.