Габа ис. Өске йон кием (плащ кебек). Габа киер, үз-үзен сeфи белер. (М. Кол.)

сущ. Аба (название шерстяной одежды в виде плата).

Габавәт ис. Аңгыралык, зиһенсезлек, аңсызлык, габилек.

сущ. Слабоумие, глупость, тупость.

Габи с. 1) Аңгыра, зиһенсез, аңсыз. Гаҗәп түгел сабый итә сабыйлык, гаҗәптер әмма галәмдә габилек. (Дәрд.) 2) Надан.

прил. 1) Глупый, неразумный, тупой. 2) Невежда.

Габид сф. Гыйбадәт итуче; коллык итүче, табынучы.

пр. д. Поклоняющийся; раболепствующий.

Габиданә гф. р. Гыйбадәт кылучыларча, габидләрчә.

ар.-п. н. Благочестиво, набожно.

Габгаб ис. Ияк асты, тамак асты (хайванда); ике ияк, куш ияк.

сущ. Подгрудок (у животных); второй подбородок.

Габде милләт ст. „Милләт колы"; патриот.

сс. букв. „Раб нации"; патриот.

Габдиять ис. 1) Коллык. 2) Бәндәлек, табынучылык. Монда габдиять, гыйбадәтнең илаһи, серләре. (Г. Тук.)

сущ. 1) Рабство. 2) Поклонение, служение.

Габед ис. 1) Кол. 2) дини Бәндә. Хәтта тәкълид без габедләргә гыйбадәттер дидем. (Ш. Баб.)

сущ. 1) Раб, невольник, слуга. 2) рел. Раб божий.

Габәс ис. 1) Уен. 2) Файдасыз эш, буш нәрсә, яраксыз, юк нәрсә. Табәс үткәрмәгәйлем маһ вә сали. (Г. Тук.)

сущ. 1) Игра, забава. 2) Напрасный, тщетный, бесполезный, ненужный, никчемный.