Тәвабигъ Табигъ I-нең к. Бу тәвабигъ җөмлә шарлатан икәндер белмәдем. (Г. Тук.)

мн. от табигъ I.

Тәвагыд м. VI. Вәгъдәләшү, сүз бирешү.

м. VI. Взаимное обещание, сговор.

Тәвазен м. VI. 1) Тиңләшү, 2) Үлчәүдә тигезлек.

м. VI. 1) Уравновешива-ние. 2) Равновесие.

Тәвазыг (тәвазыйг) м. VI. 1) Түбәнчелек, түбән дәрәҗәле итеп күрсәтү. 2) Тыйнаклык, әдәплелек. Габдесамат шаһ шаһзадәдән мең тәзәррыг вә тәвазыйглык белән бу хәзинәне кабул кылмакын рәҗа кылды. (К. Нас.)

м. VI. 1) Принижение, умаление. 2) Скромность, воспитанность.

Тәваиф кара: таваиф.

см. Таваиф.

Тәвали м. VI. Тоташ, туктаусыз, өзлексез, бер-бер артлы. Телим булырга мин инсаны гали, тели күңлем тәгали биттәвали. (Г. Тук.)

м. VI. Непрерывно, беспрерывно, беспрестанно.

Тәван ф. ис. Көч, куәт.

п. сущ. Мощь, сила, способность.

Тәвангәр ф. ис. 1) Бай, маллы кеше. 2) Җәмгыятьтә политик яки экономик көчкә ия булган кеше.

п. сущ. 1) Имущий; богач. 2) Имеющий политическое или экономическое влияние в обществе.

Тәварис м. VI. Бабалардан мирас итеп алу. Тәварис үзенең тәэсирен күрсәтми калмый, Җәләштә бабалары зурлыгы күләгәсе бар. (Г. Ибр.)

м. VI. Переход по наследству, получение наследства.

Тәварих 1) Тарих-ның к. Бу нәвадир рузгар булганлыктан, тәварих вә әхлак китапларына язылырга лаектыр. (К. Нас.) 2) Елъязмалар.

1) мн. от тарих. 2) Летопись.

Тәватер м. VI. 1) Эзлеклелек. 2) Бер хәбәрнең телдән-телгә күчеп җәелүе.

м. VI. 1) Последовательность, непрерывность. 2) Распространение молвы.

Тәваф ис. Бер нәрсәнең , тирә-ягын әйләнү. Әмма анда тәтәйләрне генә тәваф итәргә мөяссәр була алмадык. (М. Гал.)

сущ. Обход, объезд.

Тәвафык м. VI. 1) Бер-беренә туры килү, муафыйк булу. 2) Ярашышу.

м. VI. 1) Соответствие. 2) Взаимное согласие.

Тәваэм ис. Игез, игезәк.

сущ. Близнец.

Тәваэман ис. Ике игезәк. Икесе дә ике күз кебек тәваэман. (К. Нас.)

сущ. дв. ч. Близнецы.

Тәваҗеһ м. VI. Күзгә-күз карап тору, кара-каршы килү.

м. VI. Встреча лицом к лицу, стояние друг против друга.

Тәваҗеһән р. Йөзгә йөз каршы буларак, кара-каршы килеп.

н. Лицом к лицу, друг против друга.

Тәвәгъгыл м. V. Бер эш белән бик нык булышу, тирән шөгыльләнү. Каберләрне зиярәт итүдә тәвәгъгыл итмәктән нәһи кылмыштыр. (Ш. ж.)

м. V. Углубление во что-либо, упорное занятие чем-либо.

Тәвәккел м. V. 1) Кыюлык белән эшкә керешү. 2) Булуга (булдыруга) ышану. 3) дини Тапшырылу. Аллага тәвәккел — Аллага тапшырылу, Аллага таяну.

м. V. 1) Решимрсть, отважность. 2) Надежда на осуществление. 3) рел. Упование (надежда) на Аллаха.

Тәвәккелән р. Тәвәккәлләп, ышанып, таянып.

н. Решаясь, надеясь.

Тәвәккәл* кара: тәвәккел.

см. Тәвәккел.

Тәвәкъкый м. V. Саклану, тыелу.

м. V. Осмотрительность, предусмотрительность, предосторожность.

Тәвәкъкыгъ м. V. 1) Көтеп тору, өмет итү. 2) Үтенү, сорау. Хөрмәтле „Шура" мәҗәлләсендә ушбуга урын бирмәкеңезне тәвәкъкыгъ идәрем. (Ш. ж.)

м. V. 1) Ожидание; надежда. 2) Просьба, прошение.

Тәвәкъкыф м. V. 1) Тукталыш, туктау. Итәм дәрхаль тәвәкъкыф мин сабыйлык хатиратында. (Г. Тук.) 2) Тоткарлык. ...акчадан тәвәкъкыф булмас. (3. Биг.)

м. V. 1) Остановка. 2) Задержка.

Тәвәллед м. V. Туу, дөньяга килү. Гомәр Хәйям 430 сәнә һиҗри тарихында тәвәллед идеп. (Ш. ж.)

м. V. Рождение, зарождение, происхождение.

Тәвәррыг м. V. Суфилык, дин кушканча гына йөрү, начар эшләрдән саклану.

м. V. Софизм; набожность, богобоязаенность, благочестие.

Тәвәссел м. V. 1) Бер эш аркылы якынлашу, тоташу. 2) Үтенү, ялвару.

м. V. 1) Сближение, соединеиие через посредство. 2) Мольба, просьба.

Тәвассыг м. V. 1) Киңәю, зур булу. 2) Экспансия.

м. V. 1) Расширение, увеличение размера. 2) Экспансия.

Тәвәссыт м. V. 1) Уртада булу. 2) Арага керү; уртага төшү. Исеме сыйфатның әүвәлге хәрефе җенесеннән бер хәреф арттырылып „б" хәрефенең тәвәссыты белән кыб-кызыл дисәк... (К. Нас.) 3) Арадашлык, үрталык итү.

м. V. 1) Центральность, срединное положение. 2) Вмешательство. 3) Посредничество.

Тәвәттын м. V. 1) Ватан итү, җирләшү. 2) Бер җирдә тору.

м. V. 1) Избрание местом жительства (напр., какую-либо страну). 2) Поселение.

Тәвәххеш м. V. Кыргыйлану, вәхшиләнү.

м. V. Одичание, озверение.

Тәвәҗҗеһ м. V. 1) Бер якка карап китү, йөзне юнәлтү. Ибраһимгә тәвәҗҗеһ кылып: „Әй Ибраһим, каумеңнең лөгатен белермесең?" — диде. (К. Нас.) 2) Караш, илтифат.

м. V. 1) Направление, обращение, ориентирование. 2) Обращение внимания.

Тәвәһһем м. V. 1) Уйлану, хыял итү. 2) Шикләнү, шөбһәләнү, нигезсез уйлау.

м. V. 1) Воображение, мечта. 2) Предположение, сомнение; домысел.