Мәһаб иc. Куркынычлы урын.

сущ. Опасное место.

Мәһабәт* м. м. 1) Зурлык, олылык. 2) Күрер күзгә шәплек. 3) Күңелгә курку салырдай тышкы күренеш. Мәһабәтле, озын буйлы Мөхәммәдъярыбыз бардыр. (Г. Тук.)

м. м. 1) Солидный, величественный. 2) Величавый, знаменитый. 3) Внушительный, внушающий страх.

Мәһам м. м. Зур, әһәмиятле эш.

м. м. Миссия, важное дело.

Мәһалик ис. Мәһликә-нең к.

сущ. мн. от мәһликә.

Мәһанәт ис. Хур булу.

сущ. Унижение.

Мәһарәт ис. Бер эштә осталык; сәләтлелек.

сущ. Ловкость, искусство; способность.

Мәһбитъ ис. Төшә (иңә) торган урын.

сущ. Место сошествия, нисхождения.

Мәһбут сф. Куркуга, аптырауга төшкән.

пр. с. Испуганный, устрашённый; растерявшийся.

Мәһвар ф. ис. Куркуга, аптырауга төшкән.

п. сущ. Жалованье; месячный заработок.

Мәһди ис. 1) Туры юлда булган кеше. 2) Туры юлга төшерүче. 3) Мәһди (шига мәзһәбендәге 12 нче имамның исеме).

сущ. 1) Стоящий на верном пути. 2) Наставляющий на верный путь, мессия. 3) Махди (имя 12-го шиитского имама).

Мәһед ис. Бишек. Саллаер аһәстә-аһәстә бәни бу мәһде дәрт. (Г. Тук.)

сущ. Колыбель.

Мәһзуз сф. Калтыранган, калтырауга китергән. Хак шаһиди һич рыя мәсрүр вә мәһзуз әйләмәз. (Г. Тук.)

пр. с. Дрожащий; приведённый в дрожь.

Мәһзул сф. Арык, ябык.

пр. с. Тощий, худой; немощный.

Мәһликә ис. 1) Куркынычлы урын, үлем китерә торган урын. 2) Куркынычлык, һәлакәт.

сущ. 1) Опасное, гибельное место. 2) Опасность, гибель.

Мәһпарә ф. с. 1) Айга охшаган (охшашлы). 2) Матур, гүзәл, сылу. Барып курсәң сән ул Мәһпарәләрне (Сайяди).

п. прил. 1) Луноиодобный. 2) Красавица.

Мәһпәрәст ф. с. 1) Айга табынучы. 2) Гашыйк.

п. прил. 1) Поклоняющийся луне. 2) Влюблённый.

Мәһтаб ф. ис. 1). Ай яктысы, ай яктылыгы, ай нуры. 2) Ай.

п. сущ. 1) Лунный свет. 2) Луна.

Мәһтаби ф. ис. 1) Ак (төстәге) якут ташы. Якут кызыл төследер, дәхи сары вә күк төсләре бар, дәхи мәһтаби диерләр ак төстәдер. (К. Нас.) 2) Айныкыдай төсе. 3) Тулган ай яктысы.

п. сущ. 1) Белый рубин. 2) Лунный. 3) Свет от полнолуния.

Мәһәр* ис. Калым (никях вакытында ир тарафыннан кыз ягына бирелә торган мал — акча). Ул мине кем сораса, шуңа бирергә тора, тик кыска койрык булмасын да мәһәрне мул бирсен генә. (Г. Ибр.)

сущ. Калым (сумма денег, даваемая женихом невесте при бракосочетании).

Мәһүб сф. Куркытылган, курыккан.

пр. с. Напуганный, испуганный.

Мәһүш ф. с. Матур йөзле, гүзәл йөзле.

п. прил. Красиволикий; луноликий.

Мәһҗүр ф. с. сф. 1) Ераклашкан, читтә калган. 2) Ташланган, онытылган. Зиндан эчрә мәхбус мәһҗүр улсын имде. (К. Гал.)

пр. с. 1) Удалённый, отстранённый. 2) Заброшенный; забытый.