Әм тер. Яки.

част. Или (в альтернативном предложении).

Әмакин Мәкян-ның к.

мн. от мәкян.

Әман ис. 1) Куркусызлык, тынычлык, иминлек. 2) Коткарыгыз, гафу итегез. Мәрхәмәтле булыгыз! Әман падишаһым, балама тимә, минем баламдыр. (К. Нас.) 3) Сак бул. Әман, сереңне халыкка фаш итмә. (Ф. Әмир.)

сущ. 1) Безопасность, спокойствие. 2) Пощада. 3) Пощадите! 4) Осторожно!

Әманиять, әмниять ис. Куркусызлык, иминлек, ышану, таяну, ышанып тынычлану. Анда бер гаҗәп дини әманиятъ хөкем сөрә иде (Г. Газиз).

сущ. Безопасность, спокойствие.

Әманәт* ис. 1) Берәүгә ышанып саклап торырга бирү. 2) күч. Бүләк. Бу әманәтемне улыма тапшыр. (3. Биг.) 3) Сакларга бирелгән әйбер.

сущ. 1) Доверенность, доверие. 2) перен. Дар. 3) Вещь, отданная на хранение, заклад.

Әманәтдар гф. ис. Әманәт саклаучы, әманәткә хыянәт итмәүче, хыянәтсез кеше. Сәфәрдән кайтканчы сакламак өчен ушбу әманәтдар адәмгә бер кесә алтын әманәт куеп сәфәргә китте. (К. Нас.)

ар.-п. сущ. Надёжный, чеетный человек (тот, кому можно отдать на хранение.)

Әманәтән р. Әманәт итеп.

н. 1) Под залог. 2) На хранение.

Әмарә ис. Билге, галәмәт, тамга.

сущ. Знак, признак; метка, клеймо.

Әмарәт ис. 1) Әмирлек, бер әмир кул астында булган дәүләт. 2) Хакимлек.

сущ. 1) Эмират, подвластная эмиру территория. 2) Господство.

Әмасил ис. к. Ин лаеклылар: ин шәпләр, иң яхшылар.

сущ. мн. Самые достойные, превосходные, отличные, идеальные.

Әмвал Мал-ның к.

мн. от мал.

Әмвале мәнкулә — күчмә милек.

Движимая собственность, достояние.

Әмвале гайре мәнкулә — күчерелә алмый торган милек.

Недвижимая собственность, достояние.

Әмват Мәет-нең к.

мн. от мәет.

Әмгаэ ис. к. Эчәк.

сущ. мн. Кишки, внутренности.

Әмдад ис. Ярдәм, гаскәр белән ярдәм. Ки андин гайре ничә гыйз вә әмдад. (Ут. Им.)

сущ. Помощь, подкрепление.

Әмен вә әман ст. Куркынычсызлык, куркусызлык, тынычлык. Аны кайгы, хәсрәт чорнап алыр да әмен вә әманнан мәэюс булыр. (К. Нас.)

сс. Безопасность, спокойствие.

Әмер I ис. Эш. Җырлар бик саф, әмерләри назар саздыр. (Г. Чок.)

сущ. Дело.

Әмер II* ис. 1) Боерык, әмер, фәрман. Безгә тәкълид уаламаска, төпчемәскә әмер итә. (Ш. Баб.) 2) грам. Боерык фигыль (барлык).

сущ. 1) Приказание, распоряжение, приказ. 2) грам. Повелительное наклонение глагола.

Әмер гаиб — III зат боерык фигыль.

3 л. повелительного наклонения.

Әмере билмәгъруф вә нәһи ганилменкәр — шәригать кушкан эшне эшләп, тыйганыннан тыелырга боеру. Әмере билмәгъруф вә нәһи ганилменкәрне иҗра итәләр иде (Г. Газиз).

Веление делать то, что дозволено и не делать того, что запрещено (шарнатом).

Әмернамә ис. Язма боерык.

сущ. Письменный приказ, письменное растгоряжение.

Әмзиҗә ис. к. Табигатьләр, темпераментлар.

сущ. мн. Темпераменты, характеры, нравы.

Әмин с. 1) Тыныч, куркусыз. 2) Ышанычлы, шөбһәләнмәгән.

прил. 1) Безрпасный, благополучный. 2) Верный, честный, надёжный, достоверный.

Әминиять ис. 1) Тынычлык, куркынычсызлык, хәвеф-хәтәрсезлек. 2) Ышаныч. Дус күрерсең сән бәни дә, бар боңа әминиятем. (Г. Тук.)

сущ. 1) Спокойствие, безопасность. 2) Доверие.

Әминә ис. Әмин-нең мнс.

жен. от әмин.

Әмир ис. 1) Боеручы. 2) Берәр өлкә (яки дәүләт) банышгы. 3) Хан, шаһзадә.

сущ. 1) Приказывающий, повелевающий. 2) Правитель. 3) Князь, эмир, принц.

Әмляк Милек-нең к.

мн. от милек.

Әмма* тер. 1) Ләкин, шулай да, әмма. 2) Гаҗәпләнү, соклану ымлыгы.

част. 1) Однако, однако же, что касается... 2) Возглас удивления, восхищения.

Әмма бәгъдә ст. Шуннан соң.

сс. А дальше, затем.

Әммарә с. Хөкем сөрүме, боеручы; мәҗбүр итүче.

прил. Господствующий, повелевающий; принуждающий.

Әмраз Мәраз-ның к.

мн. от мәраз.

Әмре һамаюн гф. ст. Патша боерыгы, патша фәрманы; манифест.

ар.-п. сс. Царский указ, приказ; манифест.

Әмрәд с. Сакал-мыек чыкмаган.

прил. Безбородый.

Әмсал Мисал-ның к. Тырышып журналларың әмсалене тәксир. (Г. Тук.)

мн. от мисал.

Әмсар Мисыр 2-ның к. Без күчәрбёз, иң элек күчсен безем әмсарымыз. (Г. Тук.)

мн. от Мисыр.

Әмәл ис. Өмет, теләк, ышаныч, таяныч. Әмәл йолдызлары мәңге янарлар. (Ш. Фид.)

сущ. Надежда, чаянке, опора.

Әмҗәд с. 1) Бик бөек, бик кадерле. 2) Данлы, шөһрәтле.

пр. ст. от мәҗид—великий; знатный. 2) Славный, знаменитый.